سفارش تبلیغ
صبا ویژن

آن که از دنیا اندوهناک است ، از قضاى خدا خشمناک است . و آن که از مصیبتى که بدو رسیده گله آرد ، از پروردگار خود شکوه دارد و آن که نزد توانگر رفت و به خاطر مالدارى وى از خود خوارى نشان داد دو ثلث دینش را به باد داد ، و آن که قرآن خواند و مرد و راه به دوزخ برد از کسانى بود که آیات خدا را به فسوس گرفت و افسانه شمرد ، و آن که دلش به دوستى دنیا شیفته است دل وى به سه چیز آن چسبیده است : اندوهى که از او دست بر ندارد ، و حرصى که او را وانگذارد ، و آرزویى که آن را به چنگ نیارد . [نهج البلاغه]
دوشنبه 86 آذر 12 , ساعت 9:2 عصر

تک درختی در کویرم، همنشین سایه‏ام!

ریشه هایم در به در دنبال آب

شاخه‏هایم چون گدایان،

دستها را رو به سوی آسمانها برده‏اند

چشم من هم روزها غرق نگاه آسمانست

شاید او از خشکی چشمان من، قلبش بسوزد

ساعتی بر من بگرید...

 

تک درختی در کویرم!

همنشین سایه ام!

روزها و رهگذرها دیده‏ام

رهگذرهایی که روزی، در پناه سایه‏ام از غصه‏های خود سخنها گفته‏اند

شور و شیون ها براه انداخته‏اند

چون به زیر سایه ام خوابیده‏اند،

در کنارم اشکها باریده‏اند!

اشکهاشان روی خاک

ریشه هایم در به در دنبال آب...

 

تک درختی در کویرم

همنشین سایه ام

من تمام شاخ و برگم

من تمام بودنم، بوی دل آن رهگذرها می‏دهد

آن مسافر، آن غریب، آن آشنا...

آن که یک شب در کویرستان این خاک سیاه

همنشین ساعت تنهایی ام شد

او که بر من تکیه کرد و دردهایش را به جانم ریخت و رفت!

من اسیر بودن و تنهایی اش...

 

من درختم، تک درختم

من نگاهم رو به سوی آسمان ها

شاید از سوز دل این رهگذرها

او دلش بر من بسوزد

ساعتی بر من بگرید...